Geheime dienst
Vroeger hadden we een geheime dienst welke tienduizenden agenten in dienst had welke zodanig getraind werden om alles van een individueel persoon te weten te komen. Met wie heeft deze persoon contact, maar vooral wanneer en hoe? Posten in een onopvallende auto voor de deur, aftappen van de PTT lijn en het proberen te onderscheppen van berichten was mainly the core business van deze agent(en).
Met de komst van het internet was er nog niet zo veel aan de hand. Mensen vergaapten zich om het feit hoe makkelijk het was om met iemand te kunnen praten welke aan de andere kant van de wereld zat. Toen email helemaal was doorgeslagen waren de mogelijkheden oneindig. De komst van snellere inbelverbindingen (56k6 etc.) maakte het zelfs mogelijk om tegen elkaar te gamen zonder je eigen huis uit te hoeven. En met dat laatste concept was er ook een geheel nieuwe geheime dienst ontstaan.
Uiteraard werden de geheime agenten niet meteen ontslagen, want in het begin was het internet een vrijbaken voor criminelen en zelfs wanneer men er achter kwam dat het gebruikt werd door criminelen lagen deze laatstgenoemden nog vele jaren voor op de meeste geheime informatiediensten. Even was er paniek, want hoe pak je dat WWW gedoe toch aan? IRC, emails, instant messaging en de daarop volgende Skype of zelfs gamechatting (Teamspeak) werd het een wirwar van informatie die soms met geen mogelijkheid meer aan elkaar te knopen waren. Daarbij werd het gebruik van proxies, vpn, ip/mac spoofing een steeds groter probleem, want het n00bies koppelen van informatie door de geheime diensten en anderen werd hierdoor nog meer bemoeilijkt. En hoe men het ook went of keert…daar moest een einde aan gemaakt worden en zo snel mogelijk.
Google
En ineens was er Google. Google was een simpele searchengine met een hele eenvoudige look. Hun onofficiele slogan was “Don’t be evil”. Het was snel, gaf goede resultaten en het wilde voornamelijk de plaatsen van Altavista en Yahoo overnemen. Binnen no time lukte het hun om iedereen hooked te geraken aan hun simpele interface en zodoende de eerste plaats van de meest bekende zoekmachines over te nemen. En yup, zelfs Privacyguru was enorm fan van hun. Het typen van het domein zit ook zo razendsnel in de vingers, dat ik zelfs moeite had om Altavista.com nog te typen.
Google profileerde zichzelf als de grote vriendelijke reus tegen alle andere reuzen op het internet (Yahoo, Microsoft etc.etc.) en paaide zo vele mensen achter hun waaronder dus PrivacyGuru. En dat was eigenlijk het moment waarbij wij als mensheid eigenlijk al vraagtekens hadden moeten stellen. Waarom zou een grote vriendelijke reus een gratis dienst weggeven om zodoende mensen achter zich te paaien, terwijl het hun bakken, zo niet sloten, met geld zou kosten?? Het antwoord is inmiddels duidelijk….het enige wat Google wilt is informatie vergaren. Maar waarom?
Simpel, informatie is macht blijkt nu. Het crawlen van websites was natuurlijk hun eerste prioriteit, maar dat hadden ze al snel gedaan. Google wilde meer en begon een algorithm te maken waardoor er geselecteerd werd op relevantie en op hoe belangrijk de informatie was voor de lezer. Google kreeg inmiddels ook door dat hun searchengine wel ineens heel erg belangrijk werd voor anderen, lees spammers en money making websites. Hun algorithm werd steeds geavanceerder en om de paar maanden veranderd om zodoende de spammers en webmasters met andere bedoelingen voor te zijn. Men begon ook met het bewaren van bepaalde gegevens. Zoals IP adres, zoektermen en andere bijkomstigheden om zodoende hun nieuwe dienst Adwords slimmer te maken tegenover zijn adverteerders.
Social media
Tot zover even Google, want hoe belangrijk ook hun searchengine was, er was nog niet per direct een koppeling tussen de mens en de informatie zoals deze al te vinden was. Er moest natuurlijk meer gebeuren en dat werd uitgevonden in de vorm van social media. Het creeren van een community waarbij alles en iedereen bevriend was met elkaar. Zelfs wanneer dat niet zo is. MySpace is toch wel een van de eerste en bekendste social media uit die tijd welke in het leven werd geroepen en waarbij ineens bij velen een lampje ging branden. MySpace werd al snel overgenomen door News Corporation en met die overname begon bij mij persoonlijk toentertijd ook een lampje te branden. Want wat moest Murdoch met een community waarbij iedereen het had over hun leven? En bij het lezen van die laatste vraag werd het mij allemaal duidelijk. Het spioneren van mensen was weer terug. En hoe!!!
Want even terugkomend op mijn tweede alinea waarbij ik de geheime dienst aanhaalde en zijn agenten is er namelijk iets nieuws ontstaan op het internet. Een vrij toegankelijke database vol met weetjes van de alledaagse man. Waar vroeger duizenden spionnen/agenten getraind moesten worden, was het nu maar een kwestie van een paar muisklikken en je hebt een hele hoop informatie over een bepaald persoon, zijn vrienden, zijn hobbies en zelfs toegang tot zijn “brieven” oftewel Inbox. Er waren alleen enkele opstakels. De wet lag een beetje dwars en moest veranderd worden om zodoende vrij toegang te krijgen tot deze informatie. Informatie waar men vroeger mensen voor moesten trainen werd nu geheel vrijwillig door de burger zelf erop geplempt en dat moest dan wel vrij toegankelijk worden voor belanghebbenden.
En zodoende werden de terroristen en kinderporno verzamelaars weer van de boekstapel gehaald. Want met meer inzicht in iemands account op het net, konden ze veel sneller terroristen en kinderporno freaks te pakken krijgen. Ondanks alle tegenstand werden er wetten doorheen gedrukt die op het eerste gezicht prima leken. Want de terroristen moesten gestopt worden. Maar het gaf ze ook een vrijbaken om de doodnormale mens te bespioneren. En van deze mogelijkheid maken ze nu OPTIMAAL gebruik van. Sterker nog, ik durf gerust te beweren dat het aanhalen van terroristen een smoesje was om zodoende vrijspel te krijgen om in iemand zijn profiel te mogen kijken.
Same old shit
Je vraagt je af….lekker boeien dit hele verhaal….dit weten we allang en eigenlijk boeit het mij niets en is je titel ook maar nietszeggend. Same old story welke elke keer weer opnieuw verteld wordt. Dus vertel eens Guru…..wat is je punt?
Google 2.0
Afijn, ik was dus nog helemaal niet uitgepraat, want waarom is informatie macht? Daarbij wil ik graag weer terug gaan naar Google en zijn nieuwe strategie om informatie te verzamelen. Want zoals we weten heeft Google inmiddels ook zijn eigen community genaamd Google+. En daarbij proberen ze een stukje verder te gaan dan wat de meeste informatievergaarbakken tot nu toe hebben geprobeerd. Het koppelen van allerlei “gratis” diensten door middel van een misplaatste cookie. Want wist u dat wanneer u inlogt op uw Gmail, dat u dan automatisch inlogt op Google+? U heeft geen Google+ hoor ik u zeggen? Dan mag ik u al volmondig toeroepen dat u een domme rund bent. Want zodra u een Gmail account aanmaakt wordt er automagisch voor u een Google+ account aangemaakt, oftewel een community account. En onder uw globale Google account wordt namelijk alles gelogd wat u doet!! Waar u op zoekt op het internet, wie uw vrienden zijn en wat uw hobbies zijn.
Foto´s en filmpjes (YouTube) worden allemaal mooi door Google in een backup geplaatst welke in uw ogen totaal geen schade aan zou kunnen richten. Tenslotte zegt elke domme rund in NL: “Wat heb je te vrezen als je toch niks te verbergen hebt?” en met die woorden wordt je wijs gemaakt dat het allemaal geen schade aanricht en dat je vooral je hele hebben en houden op het internet kan plempen. Want, zo wordt er verder geredeneerd, er zijn toch privacyinstellingen waardoor je je hele leven voor anderen kan afschermen. Niemand kan het dan zien. KUCH!!!! Ze vertellen er niet bij dat overheidsdiensten er WEL bij kunnen en inzicht hebben afgedwongen via de fantastische terrorisme wetten. En nu hoor ik je dan alweer denken….”als je niks te verbergen hebt, blaat blaat schaap schaap”.
Ondertussen…..
Augustus 2012 wordt Michel J. geboren. Een leuke knul om te zien, mooie blonde haartjes, mooie blauwe ogen en op jonge leeftijd lijkt deze jongen al politiek inzicht te hebben op bepaalde onderwerpen. Dankzij de “als je niks te verbergen hebt, blaat blaat schaap schaap” figuren wordt deze jongeman wijsgemaakt dat het hebben van een community account als Google+ of Facebook helemaal geen schade aanbrengt. Tenslotte kan je alles netjes afschermen, dus wat is het probleem? Michel begint aan zijn puberjaren in de jaren 20 en begint ook zijn studie op een universiteit. Het gebruik van drugs, het drinken van alcohol en zijn vriendinnetjes worden breed uitgemeten op zijn Facebook. Vind ik leuk, zegt de ene vriend. Een andere vriend reageert erop. Michel zoekt op het internet naar de aankopen van een bepaalde soorten drugs en heeft zich in kringen begeven waarin de prostitutie ook nog rijkelijk voorkomt.
Al snel begeeft Michel zich in de politieke wereld. Een vieze wereld zoals we inmiddels al weten, want vriendjespolitiek is aan de orde van de dag. Hij neemt openlijk afstand van een aantal uitspraken die zijn gedaan door een politieke leider die op dat moment de scepter hanteert in zijn land. Michel wordt al snel gezien als een nieuwe politieke leider welke de huidige politiek een flinke tik kan geven. De tijd vergaat en Michel ziet een nieuwe politieke functie voor hem weggelegd. Al snel zien de mensen in hem een vervangende leider welke een frisse wind door zijn land kan doen waaien. Hij stelt zich beschikbaar voor zijn partij als partijleider en hoopt dat zijn partij de juiste hoeveelheid stemmen behaalt bij de volgende verkiezingen om zo een gooi te doen naar een van de hoogste politieke statussen in zijn land.
Maar dan, een brief onder zijn hoteldeur geschoven. Een anonieme brief, maar met een duidelijke ferme taal. Als hij niet stopt met zijn praktijken (lees: zijn politieke campagne) dan zal er een hoop informatie over hem worden losgelaten welke in de brief te lezen valt. Informatie die ooit eens op het internet geplaatst is. Hoe hij samen met zijn matties een joint rookt, of cocaine snuift op een feest. En welke prostituee hem de nacht van zijn leven heeft gegeven. Maar zeker bepaalde uitspraken die zijn huidige uitspraken in een ander daglicht gezet kan worden door andere partijen.
Michel zit op het randje van zijn hotelbed. Hij leest de brief elke keer maar weer. Hij vraagt zich af hoe dat kan en continue speelt hij zijn leven af in zijn hoofd. Hoe komen deze mensen aan deze informatie en hoe kan ik dit stoppen. Het antwoord is simpel….dat kan hij niet! Michel mag gerust een van de hoogste topfuncties bekleden, maar moet wel doen wat hem opgedragen wordt door degene die bepaalde informatie over hem bezit. Anders is het een artikel op de voorpagina van een landelijke krant en zijn positie is onhoudbaar geworden. Het resultaat mag er zijn….corruptie viert hoogtij en kan niet meer gestopt worden. Tenzij er iemand is waarover men niets kan vinden.
Denkt u wel eens na?
De vraag is….denkt u hier wel eens aan? Denkt u er wel eens aan dat bepaalde informatie uw baan, relatie of zelfs uw huwelijk kan verstoren? Denkt u er wel eens aan dat als u een “grappige” foute foto upload van uw zoontje, hij hierop gepest kan worden op school?
Mensen denken tegenwoordig dat het hebben van een social media account geen schade aan kan brengen, maar zijn dan diep verontwaardigd wanneer dit wel het geval blijkt te zijn. Zoals de wijziging van uw ziekenfondspolis? Waarbij uw verzekering toch heeft gezien dat u rookt op een van uw vakantiefoto´s. Of denkt u serieus dat ziekenzorgverzekeraars uw profiel niet in kunnen zien als men een van de hoofdsponsors wordt van Facebook?
Tot slot
Natuurlijk is het artikel van een hoog alu hoedje niveau, want dat is leuk om te roepen. Die Privacyguru is gek, heb ik al meerdere malen in mijn inbox mogen ontvangen. Maar is dat ook zo? Ben ik niet gewoon voorzichtig en probeer ik jullie niet gewoon de andere kant van het verhaal voor te lezen? Want uiteindelijk heeft elk verhaal twee kanten. Waarom zou het vergaren van informatie dan juist zo belangrijk zijn? Voor de advertenties die al jaren terug lopen?
Er is maar een geldige verklaring te vinden waarom het vergaren van informatie zo belangrijk is. Om in de toekomst de touwtjes in handen te hebben en te houden. De toekomst van onze kinderen, maar ook van ons land hangt af van deze informatie. Huidige regeringen die toegang hebben tot bepaalde informatie zouden deze kunnen benutten om de macht te behouden. Of om mensen monddood te maken zoals in het geval van Michel J.
Het is allemaal fictie wat ik nu schrijf, omdat ik niks kan bewijzen, maar denk er eens over na en beslis eens voor u of dit verhaal een kern van waarheid kan bevatten. En onthoudt….elke social media verdwijnt uieindelijk. MySpace, Hyves en zelfs Facebook houden op te bestaan. Het is Google+ waar men voor uit moet kijken. Met een selecte koppeling naar uw email, video´s, vrienden, zoektermen en aankopen is het binnen no time mogelijk een 99%+ profiel van u te creeren waarbij niet alleen adverteerders veel aan hebben. Want leest u dit stukje eens welke ik in een ander artikel heb geplaatst:
Maar hey, we zijn er nog niet….want verbazingwekkend wordt er nog een andere instantie genoemd die feilloos en onder de noemer “juridische redenen” wordt geplaatst. De overheidsinstanties!! Deze mogen gewoon lekker rondsnuffelen in de gegevens van de klanten van Google. Dus waar je hebt gelopen, met wie je hebt gebeld en met welke pc (MAC adres) je onzin op het internet hebt geplaatst. En daar heb je niets over te zeggen, want volgens Google zijn dat hun gegevens en niet die van jou. En dat is nu net waar het bij mij steekt. Want volgens mijn nieuwe toegereikte gegevens zijn alle gegevens die Google over mij in bezit heeft eigendom van mij. En als ik ze verwijderd wil hebben, dan heeft Google daar gehoor aan te geven. Inclusief uit alle databases en back-ups.
te vinden op deze pagina.
Ik kan het niet vaak genoeg benadrukken hoe slecht het hebben van een social media account is. En ala…eerlijk is eerlijk, voor 90% van de mensen zal er inderdaad niks aan de hand zijn. Maar voor degene die denken dat ze in de toekomst heel wat kunnen betekenen of zelfs denken met een andere denkwijze volgers aan zich te kunnen binden kan het wel eens net funest zijn. Denk na eer dat je wat op het internet zet. Het internet is geen vrijpost meer….het is de grootste database van menselijke gegevens geworden en deze wordt gratis en voor niets aangevuld door de mensen die denken dat ze niks te verbergen hebben.